MUSIC DIRECTOR
Stanley E. van Wel MM is een all-round musicus met grote interesse in Amerikaanse muziek en theater. Als hoornist, componist, arrangeur, dirigent en leraar brengt hij vele jaren ervaring op het podium, in de opname-studio en in het klaslokaal met zich mee.
Na drie jaar privéles bij Jan Breukel (hoorn – klassieke muziek), heeft Stanley één jaar gestudeerd aan het Brabants Conservatorium te Tilburg gevolgd door zeven jaar aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam bij Vicente Zarzo (hoorn – klassieke muziek), Pierre Kuijpers (directie), Jan Schaap (directie), Charles Green (jazz muziek) en Steve Galloway (compositie & arrangeren). Na afstuderen heeft hij o.a. les gegeven aan zijn alma mater.
Gedurende zijn carrière heeft Stanley in professionele symfonie orkesten, blaas orkesten, big bands en ensembles gespeeld door heel Europa, zowel op het podium, voor radio & televisie als in de opname studio’s. Zijn ‘credits’ omvatten meerdere eerste uitvoeringen als solist, albums, enz. Stanley’s eigen composities en arrangementen zijn live uitgevoerd en opgenomen op albums en voor radio & televisie. Hem zien dirigeren is een theatrale ervaring op zich.
Als jonge man was Stanley helemaal ondersteboven van de klank van Amerikaanse muziek. Hij heeft Amerikaanse 20ste eeuwse Moderne klassieke muziek, jazz muziek en musical theatre bestudeerd en uitgevoerd. Stanley heeft meerdere orkesten en ensembles opgericht en gedirigeerd, waar onder de Stanley van Wel Orchestra en de Benny Goodman Revival Orchestra®. Voor beiden was hij tevens de MD (Music Director). De Sousa Tribute Band is voor Stanley de logische volgende stap in het uitvoeren van Amerikaanse muziek.
WAAR IS HET ALLEMAAL BEGONNEN?
Muziek kwam in Stanley’s leven de dag dat hij werd geboren. Zijn beide ouders waren dusdanige liefhebbers van muziek, dat zij de regel hebben gebroken om hun eerst geboren zoon naar zijn vader te noemen. Daarvoor in de plaats werd hij genoemd naar Stan Kenton, de beroemde jazz big band leider uit de USA.
Op de leeftijd van 4 jaar bezocht Stanley met zijn vriendjes de Militaire Taptoe te Delft voor de derde keer. Deze werd slechts twee straten van hun huis gehouden. Tijdens het horen spelen en zien marcheren van al die geweldige orkesten, realiseerde hij zich dat dit zijn toekomst zou worden. Gedurende de weken daarna, marcheerde Stanley met zijn vriendjes dagelijks in de straat, muziek makend met pollepels op potten, pannen en deksels. Zijn eerste muziekinstrumenten werden de ukelele en mondharmonica.
Als 5 jarige werd Stanley naar de muziekschool gestuurd, maar dat beviel hem niet. De plaatselijke amateur muziekvereniging sprak hem meer aan en hij vroeg zijn ouders daar dagelijks om. De verhuizing van het gezin van Delft naar Rosmalen gooide echter roet in het eten. Daar mocht je pas lid worden van de plaatselijke muziekvereniging op 12 jaar en ouder.
HOORN SPELEN
Precies op zijn 12de verjaardag werd Stanley lid van de amateur muziekvereniging St. Cecilia te Rosmalen. Ook al was zijn keuze op de trompet gevallen, hij begon op een (rechtshandige) mellofoon in Eb (Stellahoorn). Op zijn 13de speelde Stanley in de Jeudharmonie en was hij lid van haar Bestuur. Zijn ouders kochten een trompet voor hem op zijn 14de, maar op zijn 15de stapte hij over op een (linkshandige) enkele Bb hoorn. Toen begon hij ook in het Grote Korps o.l.v. Jan van de Wiel te spelen. Op zijn 16de vormden diverse gebeurtenissen de catalysator voor zijn verdere muzikale ontwikkeling.
Het Grote Korps deed mee aan de verplichte vierjaarlijkse Nederlandse Kampioenschappen voor Harmonie Orkesten. Twee weken voorafgaand werden de wekelijkse repetities dagelijkse evenementen. Alle leden waren nerveus, maar Stanley gedijde in deze wedstrijd competitie modus. Het Grote Korps promoveerde naar de hoogste afdeling (Vaandelafdeling) met onderscheiding. Datzelfde jaar werd een single plaat opgenomen met twee marsen. Dat duurde een volledige week en werd een zeer interessante ervaring.
Ook al speelde Stanley 1ste hoorn in het Grote Korps, werd hij gevraagd om 4de hoorn te spelen met de Orthense Harmonie o.l.v. Jan van de Wiel voor de wereldpremière van de compositie ‘Brabant en Maramures’ van Géza Frid. Een uitdaging die hem beviel.
Op zijn 17de schreef hij zich in aan de Vooropleiding bij de Stedelijke Muziekschool te ‘s-Hertogenbosch waar hij les nam in muziektheorie, solfège en piano. Tevens leerde hij dat jaar op een dubbele F/Bb hoorn te spelen.
PROFESSIONELE OPLEIDING EN WERK
Op zijn 18de kwam Stanley’s snelle muzikale ontwikkeling in een nog hoger tempo terecht toen hij ging studeren aan het Brabants Conservatorium te Tilburg. Daar werd hij gevraagd om mee te spelen in het Regionaal Harmonie Orkest van Oost-Brabant o.l.v. Anne de Vries. Startend op 4de hoorn, naar 3de hoorn, toen 2de hoorn eindigend als 1ste hoornist en op zijn 20ste zelfs de primaire solist van het orkest met het ‘Konzertstück für Waldhorn und Blasorchester’ van Fried Walter welke hij 12 keer heeft gespeeld in twee jaar. Hij bleef er zes jaar, waarna deze werd omgedoopt tot Nationaal Jeugd Harmonie Orkest (NJHO).
Stanley behield zijn positie toen hij op zijn 19de ging studeren aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam welke geen Harmonie Orkest kende. Aan het einde van het eerste studiejaar werd hij, de jongste hoorn student, gevraagd als remplaçant voor 4de hoorn in de Amsterdamse Politie Kapel (APK) o.l.v. Gerrit Fokkema. Stanley werd hun eerste invaller en was de enige die net als de vaste musici het politie uniform mocht dragen. Op zijn 19de speelde Stanley in een professioneel Harmonie Orkest. Een positie die hij behield tot zijn 27ste toen dit unieke orkest in 1988 wegens bezuinigingen werd opgeheven. Tot dan toe het enige professionele civiele blaasorkest in Nederland.
WAT VOLGT?
Gedurende de afgelopen 30+ jaren heeft Stanley nieuwe inzichten verworven, gebaseerd op zijn vele en diverse ervaringen in Muziek, Musical Theater en de Podiumkunsten in het algemeen. Nu richt hij zich op ontwikkeling van de Sousa Tribute Band met alle mogelijkheden en uitdagingen die daar bij komen kijken. Als de MD (Music Director) bepaalt Stanley de muzikale en artistieke richting.
Stanley: “de muziek van John Philip Sousa is zeer energiek en tegelijkertijd frivool. Sterk en robuust met een glimlach! Deze heeft het meer dan een eeuw volgehouden zonder enig verlies van potentie. Daarnaast valt er nog veel muziek van Sousa te ontdekken. Wij stellen ons ten doel deze geweldige muziek uit te voeren vanuit Sousa’s eigen denkwijze: inspireer er één en laat velen genieten”.
Voor ‘the man himself’ komt teruggaan naar de wereld van blaasmuziek over als dat hij ‘full circle’ is gegaan. Echter, met zijn uitvindersbrein kan het makkelijk uitlopen op een vernieuwing van het genre. Stanley: “de toekomst zal ons allemaal verrassen!”
